Herculaneum: A Tour In Latin

In 79 A.D. Mount Vesu­vius erupt­ed and laid waste to many towns around the Bay of Naples. Towns like Pom­peii, Stabi­ae, Oplon­tis, Bosco­re­ale and Herculaneum.

Introduction

Today we are going to take a walk along the 2000-year-old streets of Her­cu­la­neum, vis­it Roman hous­es, look at beau­ti­ful fres­coes, and learn about the town, its inhab­i­tants, and the eruption.

Accord­ing to tra­di­tion the erup­tion of Vesu­vius occurred in 79 A.D. on the 24th of August, a date that has been dis­put­ed of late; pri­or to this the vol­cano had been dor­mant for about 800 years.

Her­cu­la­neum had been inhab­it­ed since the 6th cen­tu­ry B.C. and was at the time of the erup­tion a wealthy town by the seafront with about 20 hectares and 4000 inhab­i­tants. But, as Mount Vesu­vius explod­ed the town was buried under 14–20 meters of clay, ash and soot. It was then lost for centuries.

In the ear­ly 18th cen­tu­ry the Roman town was redis­cov­ered and exca­va­tions begun in 1738. Things came, more or less, to a halt when Pom­peii was dis­cov­ered. The Her­cu­la­neum exca­va­tions became spo­radic for a long time, sim­ply because it was eas­i­er to con­cen­trate the efforts to Pom­peii. The pyro­clas­tic flow had been dif­fer­ent in Pom­peii and it was not buried as deep down as Herculaneum.

Dur­ing the 20th cen­tu­ry, exca­va­tions of Her­cu­la­neum start­ed for real again and instead of dig­ging in under­ground pas­sages and wells, as had pre­vi­ous­ly been the exca­va­tion tech­nique, archae­ol­o­gists now brought the sun back to shine upon Her­cu­la­neum for the first time since the eruption. 

The exca­vat­ed area is much small­er than that of Pom­peii, with 5 hectares com­pared to Pompeii’s 40. Although, as men­tioned, it is believed that Her­cu­la­neum as a whole was about 20 hectares, leav­ing a lot to be exca­vat­ed in the future (so excit­ing!). How­ev­er, Her­cu­la­neum is in many cas­es much bet­ter pre­served than it’s sis­ter town. Many hous­es are intact to the point where you can enter them and find the mosa­ic floors look almost new, the fres­coes on the walls shine in bril­liant colours and the ceil­ing still keep­ing you dry from the rain. The pyro­clas­tic flow in Her­cu­la­neum was excru­ci­at­ing­ly hot, and it car­bonised the town, pre­serv­ing even wood and oth­er organ­ic-based materials. 

It is a mar­vel­lous place to vis­it. So, fol­low along and walk the streets of Her­cu­la­neum with us by watch­ing the video. (And, if you can, go to Herculaneum!)

Video in Latin from Herculaneum

Audio only

I high­ly sug­gest you watch the video to dis­cov­er the breath-tak­ing streets and hous­es of Her­cu­la­neum, but if you are on the go, you can lis­ten to the audio only here on Latinitium.com or in your favourite pod­cast app:

Transcription

This is a tran­scrip­tion of the video above. If you watch the video, you can acti­vate it as subtitles.

Pro aqua oppidum

Abhinc tre­cen­tos annos, puteus non longe hinc fodiebatur sed pro aqua, alia inven­ta sunt. Pro aqua, hoc inven­tum est. Hoc oppidum quod post me vide­tis fer­unt Her­culem olim con­didisse. Et haec est causa cur voce­tur Her­cu­la­neum. Eamus nunc visum quale sit hoc pul­cher­ri­mum oppidum.

Anno undeoc­to­ges­i­mo post Chris­tum natum, mons Vesu­vius igni­um erup­tione cum alia tum hoc oppidum, Her­cu­la­neum, sepe­liv­it. Sed hodie, post tot annos, licet rur­sus in viis et in aed­ibus huius oppi­di ver­sari, quod est pul­cher­ri­mum. Eamus.

In ther­mopo­lio

In ther­mopo­lio nunc sumus. Huc Her­cu­lanei homines veniebant ut cibum sumer­ent Huc Her­cu­lanei homines veniebant ut cibum sumer­ent, ut pran­der­ent, ut for­t­asse cenarent—si forte esuriebant. Et post me vide­tis ali­ud con­clave, et in illo con­clavi pos­ti­co, homines poter­ant con­sidere et cibum sumere. Hoc non est solum ther­mopoli­um quod inve­niatur hic Her­cu­lanei. Sunt eti­am alia.

Min­er­va, Iuno, Hercules

In itinere, volo aliq­uid vobis pul­cher­ri­mi osten­dere. Ingre­di­a­mur hoc aed­i­fi­ci­um ubi sodales Augustales versa­ban­tur. Nunc ipsum est satis vac­u­um. Proh dolor! fere nihil restat, sed unum restat idque max­i­mum. Ven­ite huc. Ecce!

Hic vide­tis pul­cher­ri­mas pic­turas in opere tec­to­rio. Sunt ali­quatenus tri­tae et lac­er­ae, sed tamen, post fere duo mil­ia anno­rum, licet tamen dicere, has pic­turas esse bene con­ser­vatas. A sin­sis­tra, in illa pic­tura, vide­tis tres homines. Vide­tis Min­er­vam, Iunonem, Her­culem. Certe, Her­cules est max­imus hoc in oppi­do, quod oppidum olim condidit—vel sic fama fert. Sed est eti­am alia pic­tura in opere tec­to­rio fac­ta, ubi idem Her­cules osten­di­tur, effinig­i­tur: illic. Et haec omnia dicun­tur esse fac­ta eo sti­lo qui vocatur quar­tus; stilus quar­tus. Sunt enim varii stili pin­gen­di quibus usi sunt Pom­pei­is et Her­cu­lanei maxime.

Lau­ti­ti­ae pictae

In aed­ibus lautis­simis nunc ipsum sumus. Et volo vobis osten­dere pic­turas in opere tec­to­rio fac­tas, quae sunt sparsae qua­si per varia con­clavia huius loci. Quae hic osten­dun­tur non tam bene con­ser­vatae sunt sed a sin­is­tra, si sus­tu­leri­tis ocu­los, illic vide­tis ubi colum­na sus­ten­tat aliq­uid; eo ipso loco col­ores sunt nitidis­si­mi et vividis­si­mi. Est pul­cher­ri­mum, nonne? Sed pergamus.

In hac vil­la, praeter has pul­cher­ri­mas pic­turas, ali­ae res inven­tae sunt: tab­u­lae cer­atae inven­tae sunt. Cum loquimur de scrip­tis, de rebus scrip­tis, est alia vil­la, ali­ae aedes mul­to magis notae, ut puto, quae est, certe, Vil­la di Papyri. Et, ibi, pluri­ma volu­mi­na scrip­to­rum antiquo­rum inven­ta sunt. Sed, cum qua­si in car­bonem haec volu­mi­na abierint, dif­fi­cil­li­mum est ea leg­ere. Et per saec­u­la homines conati sunt haec evol­vere et tum destruc­ta omni­no perdi­ta sunt. Nos­tra autem memo­ria, novis art­ibus usi, homines doc­tis­si­mi potuerunt non­nul­la leg­ere. Et scimus in illa vil­la, Vil­la di Papyri, ser­vari cum alia tum opera quaedam philo­soph­i­ca scrip­toris, cui nomen est Philodemus.

Sed nuper nova quaedam inven­ta sunt Senecae His­to­ri­ae. Et, cum hoc cog­no­vis­sem, max­i­mo gau­dio atque stu­dio affec­tus sum. Et nunc cupio haec scrip­ta quam pri­mum leg­ere. Sed, quan­tum scio, non­dum in lucem edi­ta sunt. Proh dolor! viden­tur esse tan­tum­mo­do partes illius operis, sed nihilomi­nus erit pul­cher­ri­mum eas partes legere.

Lava­tum itur

Nunc sumus in apody­te­rio bal­n­earum et hic est locus ubi homines ves­ti­men­ta sua exue­bant ante­quam lavar­ent. Eamus lava­tum. His in bal­neis, fuit cal­dar­i­um, frigi­dar­i­um, et tep­i­dar­i­um. Et hic, humi, in pavi­men­to, pos­sumus videre pul­cher­ri­mum opus tes­sel­la­tum. Proh dolor, nobis nunc vide­tur inver­sum sed non licet tran­silire hunc funem.

Bal­neis viro­rum visis, nunc volo vobis osten­dere bre­vis­sime bal­neas fem­i­narum. Eti­am hic est opus tes­sel­la­tum pul­cher­ri­mum et mul­to melius servatum.

Ther­mopoli­um aliud

Mem­i­nis­tisne me paulo ante dixisse esse ther­mopo­lia satis mul­ta? Et ecce hic est alius locus ubi liceat cibum sumere vel saltem ubi licuit.

Oppor­tu­ni­tas Loci

Ut in omnibus oppidis, sic Her­cu­lanei quoque: ali­ae vil­lae sunt mag­nae ali­ae par­vae, ali­ae lau­tae, ali­ae lautis­si­mae. Et nunc sumus in una ex his vil­lis Et nunc sumus in una ex his vil­lis, mea qui­dem sen­ten­tia, lautis­simis. Nam haec vil­la, quam post me vide­tis, est pul­chra. Bene, non est max­i­ma for­t­asse, sed oppor­tu­ni­tas loci… Ecce! Haec enim vil­la sita est ad mare; immo, fere in ipsa ora mar­iti­ma. Qualis olim fuit? Haec vil­la spectabat mare. Prospec­tus hinc erat in mare. Nunc, certe, non iam adest mare, vel mare obduc­tum est. Sed antiquis tem­po­ribus ante erup­tionem igni­um illius mon­tis Vesu­vii illic erat mare. Et hinc erat prospec­tus in illud pul­cher­ri­mum mare.

Inco­lae

Mul­tis aed­i­fici­is, viis, ali­is rebus pul­cher­rim­is et pror­sus mir­i­fi­cis visis, unum, certe, vidimus deesse… Ubi sunt inco­lae? Certe mor­tui sunt. Homines doc­ti per longum tem­pus puta­bant homines plerosque effugisse; non esse mor­tu­os illa calami­tate max­i­ma, illa erup­tione igni­um, sed effugisse. Tum abhinc annos circiter trig­in­ta, aliq­uid inven­tum est: ipsi inco­lae. Amplius tre­cen­ta cadav­era hic inven­ta sunt. Viden­tur huc fugisse cum coni­ugibus suis, cum liberis suis, cum ami­cis suis ut se… ut sibi quo­dammo­do salutem peter­ent. …sed frus­tra. Nam vapor­ibus qui nati sunt ex illa erup­tione igni­um inter­fec­ti sunt.

Illa calami­tas fac­ta est propter illam erup­tionem igni­um. Sed ut intel­lega­mus quan­ta fuer­it vis, specte­mus mon­tem qui post me est. Hic est mons qui coaluit ex illa mate­ria quae per vias, per aedes, per oppidum flux­it. Hic olim fuit ora mar­iti­ma sed, nunc est mons. Her­cu­la­neum, quod vidimus, est locus mir­i­fi­cus atque magnificus.

Est aliq­uid mirum posse per vias tam anti­quas ambu­lare et Latine loqui et scire eas vias, pari­etes aed­i­fi­cio­rum, hanc lin­guam, hunc ser­monem olim audi­isse. Est pul­cher­ri­mum. Sed quod maius est: hoc in oppi­do licet sen­tire, vere sen­tire qualis vita Romano­rum fuer­it, quae plerumque vita nobis tam long­in­qua atque aliena esse vide­tur; quam sem­per per scrip­ta cognoscimus, sed hic vere pos­sumus cognoscere hanc ipsam vitam.

Sed certe oportet eti­am mem­iner­imus finem esse imposi­tum huic oppi­do et his omnibus inco­l­is pes­si­mum. Neque pos­sumus illa cadav­era innu­mera spectare quin quo­dammo­do affi­ci­a­mur dolore. Tum ipsum sen­timus vere illos Romanos fuisse homines, neque tan­tum­mo­do scrip­ta nobis reliquisse et lin­guam dis­cen­dam sed fuisse homines qui vitam suam ager­ent, qui amar­ent, qui mor­eren­tur. Et nusquam, ita me di ament, melius haec gravis­si­ma atque pul­cher­ri­ma quam hic Her­cu­lanei pos­sumus cognoscere atque videre. Quam ob rem, maxime vobis suadeo ut Her­cu­la­neum ali­quan­do invisatis. Tantum’st.

Bene valete.

Andreas More­house ver­ba transcripsit.